Odpuszczam to znaczy przyzwalam

Często odpuszczenie kojarzy się z aktem zostawienia czegoś i poniekąd jest to prawda, bo w odpuszczeniu zostawiamy dany temat w spokoju.

Dla logiki jest to zupełnie nielogiczne – takie przyzwolenie może się kojarzyć z biernością, słabością, utratą kontroli, porażką, niebezpieczeństwem.

Tymczasem, kiedy po latach prób opanowania niechcianych emocji, uporządkowania nielubianych scenariuszy i wyciszenia myśli siłą lub sposobem – wiemy już, że nie tędy droga – w końcu pojawia się przestrzeń na odpuszczenie.

A wraz z nią przybywa zrozumienie, że odpuścić oznacza objąć sobą, przyzwolić.

Kiedy przyzwalam na lęk – przestaje mnie on przerażać.

Kiedy przyzwalam na stres – uspokajam się.

Kiedy przyzwalam na niezrozumienie – wyłania się klarowność.

Kiedy przyzwalam na pośpiech – nagle mam mnóstwo czasu.

Kiedy przyzwalam na smutek – moje serce się śmieje.

Kiedy przyzwalam na złość – coś we mnie łagodnieje.

Kiedy przyzwalam na brak – zaczynam widzieć obfitość.

Kiedy przyzwalam na to, co wypierałam – jest mi dobrze, doświadczam pełni, jestem kompletna.

Często odpuszczenie kojarzy się z aktem zostawienia czegoś i poniekąd jest to prawda, bo w odpuszczeniu zostawiamy dany temat w spokoju.