Poza emocjami

Kiedy od dziecka Twoim światem była wielka szachownica emocji – nie bardzo wiesz co robić, gdy napotykasz kogoś, kto nie jest zainteresowany kolejnymi partiami szachów. To, czego Cię nauczono, to, co Ci wpojono – to umiejętność odczytywania kierowanych emocjami reakcji towarzysza codziennych rozgrywek. Co więcej, jeśli cechuje Cię wystarczający poziom sprytu – zapewne prócz wspomnianego rozpoznania potrafisz też emocjonalnie wpłynąć na pożądany rezultat. Tak Ci się przynajmniej wydaje i dlatego każdorazowo, najczęściej nieświadomie- próbujesz, manipulujesz.

O czym tu mowa?

Wyobraź sobie, że na czymś Ci zależy, ale obawiasz się, że gdy po prostu poprosisz – nie dostaniesz. Wybierasz więc taktykę cierpiętnicy, ponieważ z tej pozycji o wiele bardziej zasługujesz na to „coś”, bo przecież ofiarom się nie odmawia. Grasz na współczuciu, grasz na cudzych emocjach.

A może – podszyte lękiem myśli desperacko pragną usłyszeć jego słowa miłości i zapewnienia? Może pomylone już w dzieciństwie spojrzenie na miłość podpowiada Ci, że akt zazdrości jest jej dowodem. Marzysz więc o niej i mniej lub bardziej świadomie budujesz wzbudzający zazdrość scenariusz.

Przychodzi jednak taki czas, kiedy w Twoim świecie pojawia się ten, który nie krząta się i nie gubi w emocjach. Jego światem może być czysty intelekt lub też serce, które spogląda na fale odczuć, lecz nie pozwala się im porwać. Nawykowo próbujesz użyć swych dotąd skutecznych technik emocjonalnej manipulacji, lecz za każdym razem, gdy wypuszczasz ten impuls emocji, on rozmywa się z braku dwustronnego podsycenia.

Nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz, co zrobić.

Przychodzi jednak taki moment, Kochana, kiedy frustracja bezsilności przeradza się w piękną lekcję wolności. Przecierasz oczy i coraz wyraźniej widzisz dar, który życie postawiło na Twej sterowanej emocją drodze. Instynktownie wyczuwasz, że już czas, by przerwać swą sagę emocjonalności. Całą sobą czujesz, że wszystko to prowadzi Cię do wolności.

Niepewna, coraz bardziej gotowa uczysz się, jak zbliżać się do siebie, jak smakować Boga.