Poza lęk

I co teraz?

Ma już wszystko, czego pragnęła. Jest szczęśliwa i… coś wraca i szepce, że nie potrafi tutaj zostać… miota się targana falami upojenia codziennego życia… patrzy na Niego, widzi Jego troskę i miłość… jest przy Niej… ich nasycone aromatem świec gniazdko… mrucząca kotka, chichoczące dziecko… słodycze życia… te małe i duże… mają wszystko…

Dlaczego więc… dlaczego coś w Niej tak bardzo się boi, że to tylko chwilowe, że to straci?

Może dlatego, że już nieraz tak właśnie było – pojawiało się i pryskało w najmniej spodziewanym momencie, zostawiając taflę łez, a Ona, by mieć z niej jakiś użytek – kręciła na niej najwytworniejsze piruety swej łyżwiarskiej kreatywności.

Wtedy… wcale nie tak dawno temu, spisując swe codzienne opowieści gdzieś tam w sobie czuła, że po prostu nie była gotowa, by być szczęśliwa.

Dziś jest inaczej… dziś już wie, że szczęście jest Jej każdorazowym wyborem – podobnie jak każdorazowa decyzja o tym, by nie uciekać, by pozostać w tej nowo poznanej przestrzeni, w której wszystko jest muzyką.

Dziś – mimo dobrze znanego głosu zwątpienia i nostalgii – otula się w miękki plusz ukojenia i czuje miłość, na której ekranie pląsają przeróżne ziemskie opowieści.