Życie jest proste.

Życie jest proste. 

Zapewne nie raz spotkałaś się z tym stwierdzeniem, jednak z jakiegoś powodu nie jest to Twoim stałym doświadczeniem.

Patrzysz na tych, których wypełnia jakaś nieodgadniona radość…być może nawet pojawia się zazdrość, bo jest w Tobie tęsknota, by również żyć w pełni, z lekkością i w obfitości.

Zadajesz sobie wewnętrzne pytanie, szukasz rozwiązania…być może masz jakąś praktykę, która przypomina Ci o tym, że w każdej chwili można odetchnąć i poczuć wolność.

Przychodzą jednak chwile, w których  jakiś głos w Tobie krytykuje wszelkie Twe starania…pojawia się bezsilność, złość lub rozżalenie.

Doskonale znam takie momenty, myślę że każda z nas je czasem miewa.

W moim postrzeganiu- to nie one same w sobie są jakimkolwiek problemem, lecz nasze nieświadome do nich nastawienie.

Kiedyś tego nie rozumiałam, nie czułam…dziś jest już inaczej, a  wypełniająca me serce radość wciąż  pozwala mi odkrywać coraz to nowsze jej pokłady i odsłony.

Dziś, patrząc z miejsca pełni, nieustannie będąc w podróży wspinania po Oktawach Miłości- pragnę dzielić się z Tobą tym, co sama dla siebie odkryłam.

Patrzę na swoją 6-cio letnią córeczkę i z fascynacją obserwuję jak w zaufaniu oddaje się przepływowi życia. Kiedy jest w niej smutek, bez oporu cała się nim staje. Kiedy jej serce wypełnia radość, całe jej jestestwo przybiera kształt wesołości, nie ma w tym żadnych warunkowanych społecznie hamulców.

Patrzę tak na nią i czuję wypełniającą moje serce wdzięczność. To właśnie ona pokazuje mi pełnię prostoty życia, o której niejeden wiersz napisano.

W jej głowie nie ma analiz, kalkulacji czy oceny.

To co jest, po prostu jest…nie ma potrzeby nazywania, dorabiania historii, czy też życia tym co minęło lub będzie.

Prostota życia, wolność, pełnia, radość…pozwala mi być jej świadkiem, odkrywać ją w sobie na nowo.

I  Ty jesteś ciągle w jej zasięgu.  W moim odkryciu, jedyny dystans, który dzieli Cię od upragnionej pełni życia, to odległość z umysłu do serca, to podróż z meandrów psychiki do prostoty Twojego przepięknego serca.

Jeśli czujesz nieodparte pragnienie, by poprzez powrót do prostoty, połączyć się z pełnią i lekkością życia, przyjmij ode mnie w darze to, co każdego dnia wspiera moją podróż po Oktawach Miłości:

1. Naturą umysłu jest proces myślowy, nie ma niczego złego w tym, że w Twojej głowie pojawiają się koncepty, czy interpretacje. Myśli są jak chmurki na niebie i gdy nie łapiesz ich do siatki na motyle, gdy nie próbujesz ich trzymać, czy z nimi walczyć- nie dotykają Cię, a Ty możesz delektować się swoją prawdziwą, pełną życia naturą.
2. By nabrać owego dystansu do myśli- warto początkowo wspomóc się oddechem, który zawsze pomoże Ci wyjść poza projekcje umysłu i być w pełni w tym, co obecnie jest, czyli w Teraz
3. Bardzo cenny jest czas z samą sobą…na prawdziwe obcowanie ze swoich wewnętrznym światem, z przepływającymi przez Ciebie emocjami, które podobnie jak utkane z myśli chmurki- są czymś co przypływa i odpływa w zupełnie naturalny i najwłaściwszy dla każdego z nas sposób
4. Kiedy pojawi się w Tobie świadomość ponownego oddalenia się o samej siebie- zamiast obwiniać się, czy uznawać za porażkę- podziękuj i pogratuluj sobie za to, że to rozpoznałaś. To właśnie dzięki rozpoznaniu- możesz dokonać wyboru o otwarciu się na wibracje miłości, które przenosisz w sercu
5. Gdy sobie tylko przypomnisz- powtarzaj sobie po cichu: Ufam życiu…i pamiętaj, że nie chodzi o to jak często zapętlasz się w emocjonalno- mentalnych historiach umysłu, lecz o to jak szybko wybierasz, by powrócić do siebie.

Powodzenia Kochana!

A jeśli…czujesz, że przydałoby Ci się wsparcie na drodze wyciszania umysłu i budowania trwałego połączenia ze swoją wewnętrzną siłą- zapraszam Cię do skorzystania z mojego nowego programu 'Oktawy Miłości’, którego szczegóły udostępnię już niebawem.