Czy jesteś normalny?

Co według Was oznacza normalność? Czy jest ona czymś, co każdorazowo nakazuje nam dopasowywać się do ogólnie przyjętych schematów zachowań i wytycznych…?

Czy prosi nas o to, by się odpowiednio wyrażać, zachowywać, prowadzić życie zgodnie z pewnymi odgórnie narzuconymi zasadami normalności…?

Czy oznacza ona człowieka, który zawsze wie co powiedzieć, jest taktowny, wie co wypada a czego nie…który do 18 roku życia może szaleć, a potem ma wydorośleć, założyć rodzinę, mieć dzieci, dom, samochód, ubierać się stosownie, robić wszystko by zapewnić sobie i rodzinie poczucie bezpieczeństwa…

Czy ta normalność nakazuje często rezygnować ze swoich marzeń, nagłych porywów serca, najskrytszych pragnień, odrobiny szaleństwa, nierozwagi…?

Czy jesteś normalny?

Może i tak…ale …czy jesteś szczęśliwy…? Czy żyjesz pasją, kochasz życie, płyniesz przez nie z uśmiechem na twarzy, tańczysz w deszczu, biegniesz pod wiatr, wirujesz w wolności…?

Czym jest normalność…oprócz tej nieskończonej listy przekazywanych  przez pokolenia wytycznych, wszystkiego co wolno a czego nie, co musimy robić, a czego unikać….?

Kto tutaj określa ramy…? Kto wyznacza standardy…?

Komu jest oceniać…czy możesz się teraz śmiać, czy masz płakać…czy masz żyć logicznie i bezpiecznie, czy też podążać każdorazowo za marzeniami i żyć a nie tylko egzystować…?

Czy nienormalnym jest ktoś, kto nagle decyduje się wszystko rzucić i wyjechać w świat, bo tak czuje…?

Czy nienormalny jest może ten, kto ubiera się inaczej, głośno wyraża swoje uczucia, pragnienia i nie robi niczego tylko po to, by zadowolić innych, by go lubili…?

Czy też może ten, kto kocha życie i nie zamierza spędzać go w szkole czy też powszechnie rozpoznawanej formie pracy…?

Kto nie angażuje się w stałe związki, lecz żyje chwilą i kocha więcej  niż jedną osobę…?

Czy jesteś normalny?

Ja z całą pewnością nie…jeśli by brać pod uwagę powszechnie uznawane granice normalności…

I żyję tak, bo wiem że normalność  nie istnieje…każdy po prostu jest i ma prawo być w pełni sobą, czuć, kochać, realizować swoje pragnienia ….każdy ma prawo do wolności , do pełnej samo ekspresji, do mówienia swym marzeniom ‘tak’ a nie tłumieniu ich w nieskończoność na rzecz tego, co inni akceptują i pochwalają…

Nie wiem jak ty, ale ja wybieram bycie sobą…w przeciwnym razie za dużo muszę zapłacić, by ktoś kto sam żyje sztucznym życiem mógł skinąć z zadowoleniem głową i powiedzieć, że jestem najnormalniejsza z normalnych 🙂

Jeżeli podoba ci się ten artykuł i nie obawiasz się poblicznego wyrażania swoich poglądów naciśnij przycisk udostępnij.

Zapraszam Was również do wstawienia swoich własnych odczuć w komentarzach poniżej:)